ویژگی های سنگ نگاری، ژئوشیمیایی و سنگ شناسی نفوذی های فلسیک منطقه پیرکوه در استان گیلان

منطقه­ی پیرکوه بخشی از البرز غربی است و رخنمون­های این منطقه غالباً دنباله­های آتشفشانی- رسوبی پالئوژن است که با نفوذی­های متعددی قطع شده­اند. بعضی از این نفوذی­ها ترکیب مونزوگابروئی، مونزونیتی و گرانیتی با بافت­های معمول دانه­ای یا پورفیری دارند. هماهنگی چشمگیر میان الگوهای ree به دست آمده از این سنگ ها نظیر غنی شدگی بیشتر lree نسبت به hree ، الگوی تخت hree، بیهنجاری منفی eu ، شیب تند lree و کند mree گواه بر این است که خاستگاه آن ها یکی است. خصلت متاآلومین، وجود دیوپسید نورماتیو، حضور کلینوپیروکسن به عنوان کانی مافیک اصلی در همه­ی گروه ها (حتی سنگ های گرانیتی) و همراه با بیوتیت، نبودن برونبوم­های دگرگون و سرشار از میکا، مقادیر نسبی بالای na2o ، رفتار al،  gaو y و نسبت وزنی k2o/mgo ، دامنه­ی تغییرات درصد وزنی sio2 ، نسبت k2o/na2o پائین، غنی شدگی lreeنسبت به hree همگی مبین ماهیتi برای این نفوذی­ها و رفتار عنصر zrنسبت به sio2 (افزایش در ترم های حدواسط و کاهش در ترم های فلسیک­تر) بیانگر غیراشباع بودن ماگمای اولیه از لحاظ zr به دلیل دمای بالاست. بنابراین نفوذی های منطقه­­ی­ پیرکوه در­ زمره­ی گرانیت­های نوع i با دمای بالا قرار دارند (رفتار مشابه عناصر ba، ce و  yنیز تائید کننده­ی این مدعاست). در عین حال الگوی ree  و موقعیت داده­های مربوط به سنگ های نفوذی منطقه­ی پیرکوه در نمودارهای جدا کننده، نشان می­دهند که آن عوامل به موقعیت قوس (vag) قاره­ای وابسته­اند.